-
1 angry
['æŋgrɪ]adjto be angry with sb/at sth — złościć się na kogoś/o coś
to get angry — rozgniewać się ( perf), rozzłościć się ( perf)
to make sb angry — rozzłościć ( perf) kogoś, rozgniewać ( perf) kogoś
* * *1) (feeling or showing anger: He was so angry that he was unable to speak; angry words; She is angry with him; The sky looks angry - it is going to rain.) rozzłoszczony, gniewny2) (red and sore-looking: He has an angry cut over his left eye.) zaogniony -
2 böse
auf j-n bö́se werden — rozgniewać się na kogoś
seien Sie nicht bö́se — niech się pan nie gniewa
-
3 розгніватися
rozhniwatysjaдієсл. -
4 Zorn
-
5 aufbringen
* vt1) wystarać się; zdobyć cośGeduld aufbringen — zdobyć się na cierpliwość
2) ( erzürnen) rozgniewać ( j-n kogoś); ( aufwiegeln) podburzać ( gegen j-n przeciw komuś) -
6 дразнить
глаг.• dokuczać• drażnić• droczyć• dręczyć• irytować• rozdrażniać• rozgniewać• zdenerwować• zirytować• złościć* * *drażnić, drażnić się
См. также в других словарях:
rozgniewać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zacząć odczuwać silny, narastający gniew; rozzłościć się, rozwścieczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Matka rozgniewała się na syna. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozgniewać — dk I, rozgniewaćam, rozgniewaćasz, rozgniewaćają, rozgniewaćaj, rozgniewaćał, rozgniewaćany «wywołać w kimś gniew; rozzłościć, zirytować» Rozgniewał go swym uporem. Rozgniewany ojciec. rozgniewać się «wpaść w gniew, wybuchnąć gniewem; rozzłościć… … Słownik języka polskiego
wściekać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wściekać sięam się, wściekać sięa się, wściekać sięają się {{/stl 8}}– wściec się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc, wścieknę się, wścieknij się, wściekł się, wściekła się, wściekli się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} wpadać … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozindyczyć się — [wym. roz indyczyć się] dk VIb, rozindyczyć sięczę się, rozindyczyć sięczysz się, rozindyczyć sięycz się, rozindyczyć sięczył się pot. «wpaść w złość, rozgniewać się» Rozindyczyć się na kogoś … Słownik języka polskiego
zezłościć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wpaść w złość; rozgniewać się; zdenerwować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zezłościć się na kogoś. Zezłościć się z jakiegoś powodu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozeźlić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} wpaść w złość, gniew; rozzłościć się, rozgniewać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozeźlił się na współpracowników. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zeźlić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} rozzłościć się; rozgniewać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zeźlić się na wszystkich, na kogoś. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozzłościć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zacząć odczuwać bardzo silnie złość; rozgniewać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozzłościła się na koleżankę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wzburzyć — dk VIb, wzburzyćrzę, wzburzyćrzysz, wzburz, wzburzyćrzył, wzburzyćrzony rzad. wzburzać ndk I, wzburzyćam, wzburzyćasz, wzburzyćają, wzburzyćaj, wzburzyćał, wzburzyćany 1. «spowodować burzenie się, kłębienie, falowanie czegoś; zmącić, zwichrzyć,… … Słownik języka polskiego
rozsrożyć — dk VIb, rozsrożyćżę, rozsrożyćżysz, rozsrożyćsroż, rozsrożyćżył, rozsrożyćżony książk. «uczynić kogoś srogim, sroższym, doprowadzić kogoś do gniewu, do wściekłości; rozgniewać, rozzłościć» Upartym milczeniem rozsrożył go jeszcze bardziej.… … Słownik języka polskiego
rozsierdzić — dk VIa, rozsierdzićdzę, rozsierdzićdzisz, rozsierdzićsierdź, rozsierdzićdził, rozsierdzićdzony rzad. rozsierdzać ndk I, rozsierdzićam, rozsierdzićasz, rozsierdzićają, rozsierdzićaj, rozsierdzićał, rozsierdzićany, książk. «doprowadzić kogoś do… … Słownik języka polskiego